مقایسه نسبت فعالیت میوالکتریک عضله پهن مایل داخلی به پهن خارجی طویل حین اسکات با اداکشن ران در ورزشکاران حرفه ای مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال

هدف: مقایسه نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی (vmo) به پهن خارجی طویل (vll) حین حرکت اسکات با اداکشن ران در ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (pfps) هدف این تحقیق بود. روش بررسی: در این مطالعه غیر تجربی مورد-شاهدی، 1۶ ورزشکار مرد تیم ملی (والیبال، هندبال و تکواندو) سنین 30-18 سال مبتلا به pfps با انتخاب هدفمند و 1۶ ورزشکار مرد سالم تیم های ملی که براساس متغیرهای وزن، قد، سن، رشته ورزشی و غالب بودن اندام تحتانی همتاسازی شده بودند، به صورت داوطلبانه و براساس معیارهای ورود و خروج شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات vmo و vll توسط الکترودهای سطحی و سیستمtelemetric emg حین اسکات با اداکشن ران در زوایای ۱۵، ۳۰ و ۴۵ درجه فلکشن زانو ثبت و نسبت فعالیت عضلات vmo به vll محاسبه گردید. جهت مقایسه نسبت عضلات مذکور در دو گروه، از آزمون آماری آنوای یک طرفه استفاده گردید. یافته ها: نسبت vmo به vll در هر دو گروه ورزشکاران مبتلا و غیر مبتلا به pfps در تمامی زوایا تقریباً پایین تر از عدد 1 بوده و ورزشکاران سالم نسبت های پایین تر را دارا بودند. تفاوت معناداری در هیچکدام از زوایا بین گروه مبتلا و غیرمبتلا به دست نیامد. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت های ورزشی مانع تضعیف عضله vmo در مقایسه با vll می گردد و نسبت vmo به vll در ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال تأثیرپذیر از این سندرم نیست.